Zoals eerder aangekondigd wil Team Lemontree aandacht vestigen op de vreselijke spierziekte ALS en zoveel mogelijk geld inzamelen voor onderzoek naar deze aandoening. En omdat dit jaar de 10e editie is van de Tour du ALS, willen we met 14 deelnemers – bestaande uit medewerkers, leveranciers en relaties – op 9 juni aanstaande de Mont Ventoux beklimmen. Met één duidelijk doel: veel geld ophalen voor onderzoek! Een van de teamleden is Willem Beukers, we kennen hem van Welthuis. Willem verloor vorig jaar zijn zwager Peter aan ALS en als team voelen we ons dan ook erg verbonden om ter nagedachtenis aan Peter en als morele ondersteuning voor zijn familie de 22 steile kilometers de Mont Ventoux op te lopen.
Het verhaal van Peter
Hoe schrijnend de spierziekte ALS is blijkt wel uit het levensverhaal van Peter van der Pluijm. Zijn vrouw Mieke en dochters Milou en Laura vertellen over de strijdlustige en altijd optimistische Peter. Zijn motto: “Lachen is het beste medicijn”.
Peter wordt op 7 maart 1959 geboren in Delft in de bakkersfamilie van der Pluijm. Met vijf broers en twee zussen is het altijd gezellig druk in het gezin. De ambachtelijke bakkerij is uitgegroeid tot zeven zaken in het Westland en Peter brengt al op zijn driewieler koekjes rond bij tuinders. Het banketbakkersvak is er met de paplepel in gegoten. Zijn passie ligt in het prachtige filiaal in de Pasadenha passage te Den Haag. Daar runt hij jarenlang met veel plezier een gezellige lunchroom en bakkerswinkel. Naast de heerlijke gebakjes en belegde broodjes is Peter erg trots op zijn koffiehoek, waar hij continu probeert de smaak van de koffie nog beter te krijgen. Het is een van de mooiste tijden van zijn leven. Helemaal als hij in de kunstbloemenwinkel tegenover zijn winkel, zijn ware liefde Mieke ontmoet. In 1994 trouwen Peter en Mieke en vier jaar later wordt hun eerste dochter Milou geboren. Anderhalf jaar later hun tweede dochter Laura.
Lachen is het beste medicijn
In datzelfde jaar moest Peter helaas afscheid nemen van de winkel in de Pasadenha Passage en begon hij in het filiaal in Leidschenhage (nu bekend als Westfield Mall of the Netherlands). Daar ontpopte hij zich, naast zijn mooie ambachtelijke banketbakkerswerk, als ‘oliebollenkoning’. Nadat een dame in de vroege morgen in 2006 oliebollen kwam ophalen, zei hij vriendelijk dat ze net in de pan zaten. Zo kon hij warme, verse oliebollen meegeven. Het bleek later een oliebollentester te zijn die hem uitriep tot 8e in de ranglijst van beste oliebollenbakkers in Nederland. Dit leverde lange rijen op voor de oliebollenkraam die hij samen met zijn schoonvader heeft gebouwd. Peter had een negentig urige werkweek en hield van zijn werk.
Door het oog van de naald
In december 2008 wordt Peter erg ziek en kan hij bijna niet meer lopen. De situatie werd zo erg dat zijn gezin er zelfs rekening mee moest houden dat hij er met de kerst niet meer zou zijn. Peter bleek de ziekte van Kahler te hebben, een kwaadaardige vorm van kanker, waarbij cellen zich op meerdere plekken in het beenmerg maar blijven delen. Gelukkig sloeg de bestraling goed aan, later volgden er chemotherapieën, twee stamceltransplantaties en een donortransplantatie. Veel revalidatie en hard vechten, maar dat was Peter wel toevertrouwd. Hij bleef positief en liep zijn rondjes door het ziekenhuis.
Ik hoop dat ze van mij kunnen leren en daardoor anderen kunnen helpen
Doorzetten, revalideren en beelden maken
Tijdens zijn revalidatie begon ook zijn passie voor het maken van keramische beelden. Hij gebruikte zijn bakkerskunsten om gedetailleerde vormen te maken. Deze beschilderde hij en werden in de keramiekoven gebakken. Van een prachtige bruidstaart met echt lijkende bloemen tot en met onmiskenbare ‘portretten’ van Van Gogh en Ilja Gort. In zijn huis en tuin staan veel beelden van de hand van Peter die Mieke trots laat zien. Dat deed hij ook altijd voor het bezoek binnenkwam, dus we beginnen aan een rondje door de tuin en via zijn werkplek in de garage het woonhuis in.
Na heel veel jaren vechten, revalideren, ups- en downs gaat het in 2020 ineens minder goed. De spraak van Peter gaat achteruit, hij wordt zichtbaar emotioneler en zijn dochter ziet spieren in zijn arm ‘trillen’. Onder de radar van Kahler blijkt Peter te lijden aan ALS (amyotrofische laterale sclerose) wat een dodelijke zenuw/spierziekte is, waarbij je spieren één voor één uitvallen. Peter doet er alles aan om zich aan diëten te houden en zoveel mogelijk oefeningen te doen. Hij vecht tegen de verschijnselen van ALS. Hij wil nog van alles maken en gaat door met zijn beelden. Zo maakt hij een prachtig beeld voor de met pensioen gaande professor die zijn behandeling begeleidde. Peter maakte een man met een vierkant hoofd, puzzelstukjes op zijn lichaam en handjes als symbool voor de complexiteit van zijn ziekte. En hij maakt meer beelden, waar hij steeds meer mensen betrekt om hem te helpen met dingen die hij zelf niet meer kan.
Ik wil mezelf zijn, geen patiënt
Peter wil niet als een patiënt gezien worden. Hij wil zichzelf zijn. Hij vond het vreselijk als mensen hem niet konden verstaan, wat nog erger werd door het moeten dragen van een mondkapje door Corona. Hij praat liever over vroeger dan over zijn ziekte. Peter blijft naast beelden maken fietsen. Zelfs als hij bijna niet meer met zijn handen kan remmen.
En ondanks zijn vechtlust en positieve energie moest hij zich neerleggen bij het feit dat ALS helaas (nog) niet te overwinnen valt. Die berusting kwam steeds meer, ondanks dat hij het vreselijk vond om zijn drie dames achter te laten. Peter heeft altijd gehoopt dat er een oplossing zou komen voor ALS en kanker. Op 1 juli 2021 eindigde zijn strijd op 62 jarige leeftijd. Een aantal beelden waaraan hij werkte heeft hij niet meer af kunnen maken. Peter wilde geen bloemen, hij wilde graag dat men doneert aan KWF en ALS om anderen zijn lot te besparen.
Hij is altijd blijven hopen dat er een oplossing gevonden zou worden
Een zware klim en jij kunt helpen!
Mieke, Milou en Laura vinden het net als Peter heel belangrijk dat onderzoek naar ALS doorgaat. Daarom willen we samen met hen 22 steile kilometers van de Mont Ventoux beklimmen om met het opgehaalde geld onderzoek te financieren. Met dat onderzoek hopen we het puzzelstuk te vinden naar het ontstaan, herkennen en oplossen van ALS. Ook Peter’s zwager Willem Beukers (65) zal hardlopend de berg oprennen om de vechtlust en het optimisme van Peter kracht bij te zetten. 9 juni willen de deelnemers van Lemontree, Mieke, Milou, Laura en Willem elkaar begroeten op de top van de Mont Ventoux. Hopelijk met een heel mooi bedrag om onderzoek naar ALS te bekostigen.
Wil jij ons helpen met een bijdrage? Dat kan op: https://www.tourduals.nl/team/team-lemontree/doneren. Namens alle betrokkenen heel erg bedankt voor je steun!
